Μια φορά ήταν δυό, τσακώθηκαν, ρίξαν ξύλο, πάνε στον κατή να βρουν το δίκιο τους. Φώναζαν κι οι δυo μαζί.
- Ένας-ένας, λέγε εσύ, τους είπε ο κατής.
-Αυτός μ’ έβρισε και τον χτύπησα. Μόλις τον χτύπησα πήρε ένα ξύλο και με χτύπησε κι αυτός. Είπε, είπε
-Εσύ, τον λέει ο κατής, δίκιο έχεις. Τώρα ν’ ακούσουμε και τον άλλο.
-Δε τον έβρισα κατή μ’, τον μίλησα απότομα γιατί με χρωστούσε λεφτά, κι αυτός αντί να με δώσει το χρέος με χτύπησε κιόλας.
-Κι εσύ δίκιο έχεις.
Ένας τρίτος που άκουγε λέει στον κατή:
-Καλά, πως γίνεται κι ο ένας να έχει δίκιο κι ο άλλος να έχει δίκιο;
-Κι εσύ δίκιο έχεις, τον είπε ο κατής.
Κατής= δικαστής, κριτής ( τουρκ. kadi)
Τα τρία σύντομα παραμύθια αφηγήθηκε ο Χρόνης Αηδονίδης όπως τα άκουσε από τον Αδριανουπολίτη παππού του, Σωτήρη.