ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΔΩΔΕΚΑ ΧΡΟΝΩΝ ΚΟΡΑΣΙ

Όταν ήμουνα δώδεκα χρονών κοράσι

ήμαν μικρό κι ανήλικο, δεν ήξερα απ' αγάπη.

Και καθόμουνα πολύ συλλογισμένο,

στο παραθυράκι μου ήμουν ακουμπισμένο.

-Μάνα μ' ένας νιός,περνάει, ξαναπερνάει,

με ομιλεί δεν του μιλώ, με διπλοχαιρετάει:

-Μίλα μου καλέ, κι' άσε τη σοβαρότη,

μίλα μου,που να χαρείς την ακριβή σου νιότη.

Τον ομίλησα και έπεσα σε ντέρτι*

με τόσους αναστεναγμούς με τόσο κασαφέτι**

 

 

*  βάσανο

**στεναχώρια

 

Γαρυφαλλιά Μητσιάρη, από Σουφλί Έβρου.