Όταν ήμουνα δώδεκα χρονών κοράσι
ήμαν μικρό κι ανήλικο, δεν ήξερα απ' αγάπη.
Και καθόμουνα πολύ συλλογισμένο,
στο παραθυράκι μου ήμουν ακουμπισμένο.
-Μάνα μ' ένας νιός,περνάει, ξαναπερνάει,
με ομιλεί δεν του μιλώ, με διπλοχαιρετάει:
-Μίλα μου καλέ, κι' άσε τη σοβαρότη,
μίλα μου,που να χαρείς την ακριβή σου νιότη.
Τον ομίλησα και έπεσα σε ντέρτι*
με τόσους αναστεναγμούς με τόσο κασαφέτι**
* βάσανο
**στεναχώρια
Γαρυφαλλιά Μητσιάρη, από Σουφλί Έβρου.